Vuggie

Zittend op de fiets, ziend dat dat de blaadjes van de boom vallen, is er een moment van reflectie, daarover later meer.
De regent daalt gestaag neer. Het sportterrein is verlaten, lampjes branden in een verlaten kantine. Kleedkamer 13 is open. Het is stil in de kleedkamer. Mannen kleden zich om, elk met hun gedachten ergens in een eigen emotie.

De wedstrijd start. De regen klettert in zijn simpele ritme over de spelers heen. Het zelfvertrouwen straalt niet uit de ogen van de spelers. Het zijn geen tranen, het regent immers, maar de ogen staan ietwat dof.

We hebben echter Patrick.

Patrick, de man die zichzelf wegcijfert, altijd leeft en speelt in dienst van wat voor team dan ook.
Zijn zoon zit op de bank, dissend en chillend anno 2023 met Tom, maar met een schuin oog kijkend naar zijn papa, zijn papa.
Papa bereidt zich voor, arm omhoog, arm omlaag. Hun blikken treffenn elkaar, een glimlach verschijnt op beider gezichten. Ze weten dat het goed is.

De wedstrijd is een beproeving voor diegenen die de moed genomen hebben het terrein betreden te hebben. Gelukkig is er Patrick.

Linkshalf, linksback, rechtsback, rechtshalf, het maakt hem niets uit. Hij is in dienst van het team. Dan komt het moment. Wouter ziet in een oogomslag Patrick diep gaan. De arm van Patrick gaat omhoog, de blik spreekt boekdelen, speel de bal.

Wouter ziet de blik en aarzelt niet, tussen de bladderende bladeren suist een bal. De bal hapert even in de wind. Patrick kijkt en schat de situatie in en loopt. Hij kijkt zijdelings naar Wouter en loopt, loopt zoals hij nooit gelopen heeft.

De bal komt, Patrick draait en neemt de bal mee, zoals hij zijn jongens altijd uitgelegd heeft en schiet. De keeper aarzelt. Zoveel schoonheid en souplesse versteent hem. De bal draait en draait en zoeft de goal binnen. De graaiende handen van de keeper gedragen zich als een mime speler, bewegend, onzicthbaar en  misgrijpend. De bal slaat in het net. De armen gaan de lucht in. De ogen van Patrick gaan naar de bank, vol lierfde en blijheid treffen zij elkaars blikken. Het is een wereldgoal van een wereldgozert.

Bedankt Patrick, dat jij in de ijzige wind, dit mooie moment in de eeuwigheid verankert hebt en de reflectie tot een moment van grote schoonheid betoverd hebt.

Het was een mooie dag.