Een bijzondere middag

Na de wedstrijd en in de app zijn er al veel dingen gezegd. Soms is de één de klos, soms de ander en soms zijn we allemaal de klos.
Mooi is wel dat er na de wedstrijd teamgeest te zien was. De laatste tijd werd er nog wel eens gemopperd over het niet opvolgen van vriendelijk bedoelde adviezen of een haperende balaanname, maar zaterdag was daar amper sprake van.
De eerste helft verliep kabbelend. Beide teams speelden de bal regelmatig naar iemand van dezelfde kleur en af en toe ook niet. Tot zover niets nieuws onder de zon. De scheidsrechter keek en zag een gemoedelijk partijtje op zo maar een oktober zaterdag. Er vielen wat goals, kabbelende wedstrijden leiden nog wel eens tot onachtzaamheden en zo geschiedde. De ruststand was 1-2. Uiteraard was dat onnodig, omdat we best aanspraak mochten maken op een florissante voorsprong.
De tweede helft verliep wat stormachtiger. Wel of geen penalty was meer het thema dan een voortkabbelend partijtje ballen op zaterdag.
De scheidsrechter dacht het één, de spelers het andere. Gelijk hebben met een voetbalwedstrijd is een subjectief begrip, gelijk krijgen is ook nog wel een dingtje.
Afijn, na de wedstrijd, die helaas nipt verloren werd, na wel een benutte penalty van onze kant, brak er een soort Hans Anders discussie los, waar de teamgeest indrukwekkende vormen aannam. Zaterdag is er naar alle waarschijnlijkheid geen wedstrijd, de shirtjes ruiken weer naar bloemetjes en woensdag kunnen we broederlijk een arm om elkaar heen slaan, omdat we zielsveel van elkaar houden. Voor de uitvallers van zaterdag  spreken we onze hoop uit dat de schade fysiek meevalt en het mentale gedeelte overwinnen we ook wel weer. Heren tot woensdag.