Opgeven is geen optie

De eerste uitwedstrijd van het jaar stond op het punt te beginnen. Half 8 verzamelen bleek voor menigeen door de hele vereniging best een uitdaging om op tijd aanwezig te zijn. Is ook niet niks, want het veld op gaan zonder boterhammetje en een glas melk achter de kiezen, is geen optie en dat allemaal voor half 8.

Enfin we arriveerden op tijd voor de wedstrijd. Er was wat consternatie over het douchen, maar zo zijn nu eenmaal de regels en alleen de eerste keer is het spannend, zaterdag dus douchespullen meenemen, dat scheelt thuis ook weer een gedoe.

Een warming up van 3 minuten is net te kort voor het goede, dus ouders en begeleiders, zorg er voor dat de kinderen op tijd zijn voor een noodzakelijke voorbereiding en warming up.

De wedstrijd zelf kunnen we in 4 stukken verdelen. Het eerste stuk was ietwat slaperig, ongeconcentreerd en slordig. 2 keer een onachtzaamheid ergens op het veld leidde tot 2 tegentreffers. Maar dan..

De mouwen werden opgestroopt, wat nu achterstand. We werden beter, feller, brutaler. De schouders werden gerecht, de blikken uit de ogen spraken boekdelen, dit varkentje gaan we toch nog wel even wassen.

Na de rust stond het zomaar weer 2-2. De toeschouwers en leiders genoten van iedere seconde van de sportieve vechtlust van beide kanten. De overwinning zat er in, maar ballen vlogen op de paal of werden door de keeper als een panter de bovenhoek uitgeranseld. Een oude voetbalwet luidt, valt de goal niet aan de ene kant dan valt ie wel aan de andere kant. Hetgeen geschiedde.

Team zwart mag trots zijn op de getoonde mentaliteit van niet opgeven en we steunen elkaar. De teleurstelling van geen overwinning is dan ook logisch, maar met een beetje doordachter samenspel gaan onze helden ongetwijfeld steeds beter spelen. De vooruitgang is evident en werpt alvast een glimlach op de nabije toekomst.

Tot morgen allemaal!