De laatste puntjes op de I

Er zijn van die dagen dat je denkt als dit dan zou dat gebeuren. Dat gevoel overheerste zaterdag een beetje. Op de training hebben we uitgebreid het overspelen geoefend met het maximaal vier keer raken van de bal. Het voetbal zag er gelijk volledig anders uit, meer beweging en vooral een betere veldbezetting.

Die veldbezetting vertalen naar een wedstrijd is toch van een iets andere orde. Er gingen zeker dingen goed. Het eerste en het laatste deel van de wedstrijd lichtten een tikje van de sluier op wat de jongens in zich hebben en dat is zeker niet gering.

Het was een frisse zaterdagochtend, maar een stuk droger dan de vorige zaterdag, waar het bijna pijn deed aan de ogen de jongens te zien lijden. Goedgemutst en deels gefocussed sloegen we ons door de wedstrijd heen. Helemaal mopperloos ging het nog niet, maar elk stapje is er een.

Vanavond en woensdag gaan we verder met het leren naar elkaar over te spelen en het behouden van de positie. Maak het groot bij balbezit, maak het klein bij balverlies, de vijf seconden regel en het meedoen. Soms genieten we na van een geslaagde actie of balen we van een net niet doelpunt of zijn we eenvoudigweg te moe. Stilstaan na een actie moeten we veranderen in de vloer is lava en hupsakee weer terug om de anderen te helpen.

We zijn ook gestart met de ik ben stil en doe mee theorie om te luisteren naar elkaar en om  de jongens naar elkaar toe te laten groeien, elkaar aan te spreken en een echte ploeg te worden.

Ergens denk ik zomaar dat zaterdag in het prachtige Poortugaal de contouren van een samenspelend team zichtbaar zullen worden. Tot dan!