Vallen en opstaan in Poortugaal

Sinds deze week hebben we een tactiekbord tot onze beschikking, wel een beetje groot en log dus voor deze wedstrijd met een fikse wandeling voor de boeg en een gedeelde kleedkamer hebben we m nog maar een weekje pauze gegeven.

Zoals vorige week gemeld, hebben we de hele week op positiespel getraind. We zagen er bij vlagen iets van terug. Naast het ik en de bal wat toch nog wel een geliefde bezigheid van onze helden blijft, zagen we her en der toch wat dieptepasses, groot maken en 5 seconden regels terug.

Naast het veld is er ook nog wel wat huiswerk met onze reservespelers. Ongeduldig als ze zijn vinden ze het niet altijd een wenselijke situatie, aan de kant te staan. Her en der vangen we geluiden op dat het gemopper soms gemopper overstijgt. Laten we als ouders en team er voor zorgen dat de woordenkeus zodanig is dat we er voetballend mee vooruit kunnen. 

Gisteren zijn we verder gegaan met het een tegen een omschakelen en een drie tegen vier partij. We hebben het een en ander geleerd. Het samenspelen gaat bij de een makkelijker dan bij de ander, maar soms is het net een kermis, bij elke keer wat raken win je een prijs. Het raken is dan meestal een lichaamsdeel van een andere speler.

Morgen gaan we werken aan het samenspelen, zuiver verdedigen zonder een overvloed aan blauwe plekken en onderlinge acceptatie. Ook bij de ouwtjes blijven dit aandachtspunten, maar met een paar punten op de I-tjes gaan we sraks fluitend het veld op, zigzaggend passend en dribbelend over het veld en hand in hand blij van het veld.

Voetballen is net het leven soms vallen we, soms juichen we, maar we doen het samen! Tot morgen.