De verlosser is gevonden we noemen hem John

Er zijn van die dagen die je wakker schudden met het gevoel van nu gaat er iets buitengewoons gebeuren. Zoals jullie als trouwe lezer aanvoelen, was gisteren zo een dag.

Enige tijd geleden hebben we de fenomenale vijf minuten invalbeurt van John al uitgebreid beschreven, maar gisteren daalde er een bijkans goddelijke flits neer op het veld, ons veld, het veld van HBSS.

De wedstrijd was al een lust voor het oog, maar na een minuut of dertig kleurde de hemel paars en grijs tegelijk. Het weerbeeld veranderde, het donderde, het plensde en het schitterde alsof een engel het veld betrad. John betrad het veld.

De spanning bleef in de lucht hangen en na twee minuten was het dan zover, het eerste balcontact van John. Het moment waar een ieder reikhalzend naar uitgekeken had.

De bal vloog en vloog en vloog... De spelers in het veld stonden als versteend te kijken naar de bal die vloog en vloog en vloog.

De keeper voelde de lichtflits van de dalende verlosser in zijn ogen, graaide naar de bal, maar een bal van  een verlosser laat zich niet verslaan. De bal verdween in het doel.

Vannacht werd ik plotseling wakker, was het een droom of werkelijkheid. Nog steeds verkeer ik in een serieuze tweestrijd. Is het gebeurd, heeft het wonder daadwerkelijk plaatsgevonden? Ik voel mij midden in een zoektocht naar de waarheid, Johns waarheid.

Maar wel, er gebeurde verder nog wel het een en ander in het veld. Goed als we speelden gaven we de tegenstander geen seconde rust en hebben we ze volledig afgemat.

Jedoch beklijft een enkel moment, het moment van onze verlosser, het moment van John.