Ik en de bal deel 1

Vrijdag was er dan weer de persconferentie, het kon niet uitblijven.
Elke zaterdag was het raak de afgelopen weken als teams rood en blauw op pad gingen.
Nerveuze burgermeesters, dichtslippende snelwegen en een tekort aan mensen.
Het besluit was daar, drie weken wedstrijden zonder publiek. Een hard gelag voor alle fans,
maar goed de openbare orde was en is in het gedrang.
Pijnlijk was dat juist dit weekend de KNVB de wedstrijden van rood en blauw zo ingedeeld had dat de toeschouwers met gemak beide wedstrijden konden zien.

Team rood:
De tweede wedstrijd van de dag begon om half elf. Het leek wel alsof onze helden veel te lang onder de wol gelegen hadden, binnen een mum van tijd stonden we met 2-0 achter. Tja dat was me een gewaarwording van jewelste. Kopjes gingen hangen, wat overkomt ons nu.
De ruggen werden gerecht, een oerschreeuw ontsprong uit negen jeugdige kelen. Zoveel momenten voor het doel met uiteindelijk maar twee doelpunten als bonus.
Dan volgt achteraf de nabespreking met de trainers.Vragen zijn wij en de bal of ik en de bal, zijn er verdedigers, zijn er aanvallers, zijn de jongens het allebei.
Ik moet er nog steeds over nadenken, ben net iets ouder dan de jongens, ok, heel wat ouder. Diep in mijn hart zie ik de jongens combineren, overspelen, samen naar voren en samen terugzakken. Maar de jongens zijn tussen de vijf en acht jaar.
Een wijze voetbalfilosoof zei, het is ik en de bal en ja dat is eigenlijk ook zo.
Tuurlijk het is genieten als er een soepele combinatie ontstaat, maar het is ook genieten als er een vrouw en kinderen eerst verdedigende actie wordt uitgevoerd, een schitterende individuele actie uitmondt in een wereldgoal en emoties hoog oplopen bij een tegengoal.
Het kernwoord is eigenlijk heel simpel te beschrijven: plezier.
Gelukkig spelen we volgende week weer vroeg en zijn we gelijk bij de les.