Meisjesvoetbal, rode kaarten en nog veel meer

Wat was het weer een feest. Heel Vlaardingen en Schiedam waren uit de lockdownslaap ontwaakt om de wedstrijd van het nog prille seizoen te aanschouwen.

De grasmat was niet gemaaid, een eerste provocatie naar de gasten van HBSS, die gewend zijn met de nodige brille er op los te combineren.
De messen waren aldus geslepen, zeker met een scheidsrechter die het op fake overtredingen en meisjesachtige taferelen gemunt had.

De wedstrijd golfde, zoals het traditioneel klinkt, op en neer. De ene kans was de andere niet, maar er vlogen er toch nog twee in . De zoals gewoonlijk ijzersterk, koel en secuur spelende Ivanilson scoorde voor onze helden en de tegengoal kan ik me niet herinneren, het is ten slotte alweer vijf dagen geleden.

De vlam sloeg in de tweede helft in de pan. Robin, onze Robin, kreeg vanuit het niets een gele kaart en mocht tien minuten uitpuffen, maar krek als het niet waor is begon alras na het weer terugkomen van Robin een kletterend, schril, door de tegenstander als meisjesachtig gejengel omschreven gekrakeel met uiteindelijk een rustperiode van Ali, die daarna als ware het Pinksteren, de heilige geest terugvond.

Na een weergaloze actie van o.a. Ali schoot onze Koen de bal ijskoud, vernietigend en strak in de touwen. De zege was binnen, we doen nog mee om de prijzen, wat waren we opgetogen en blij met deze, in duizelingwekkende vaart verlopen tweestrijd, overwinning.

Vlaardingen en Schiedam genoten na afloop van het vreugdevolle gezang van onze helden en keken opgewonden in hun agenda om de volgende wedstrijd van onze klasbakken met rood te omcirkelen.